لباس زنانه کوتاه که فقط برای بانوان کوتوله طراحی می شود

لباس های زنانه در قرن هفدهم
در قرن هفدهم، زنان یک لباس شب کتان به نام شیفت می پوشیدند. روی آن لباس های بلند می پوشیدند. لباس از دو قسمت بالاتنه و دامن بود. گاهی زنان دو دامن می پوشیدند.

دامن بالا جمع شده بود تا یک زیر دامن نمایان شود. از اواسط قرن هفدهم، پوشیدن تکه های سیاه روی صورت خود مانند ستاره های کوچک یا هلال ماه برای زنان مد شد.

لباس زنانه در قرن 18
در قرن هجدهم، لباس زنانه کوتاه اساساً مانند قبل بود. در قرن هجدهم، هم مردان و هم زنان کلاه گیس می پوشیدند. زنان هنوز هم کرست و دمپایی حلقه دار زیر لباس خود می پوشیدند. زنان شیک پوش پنکه های تاشو را حمل می کردند. مد برای ثروتمندان بسیار مهم بود اما لباس افراد فقیر به سختی تغییر می کرد.

لباس های زنانه در قرن نوزدهم
در اوایل قرن 19 زنان لباس های سبک می پوشیدند. در دهه 1830 آنها آستین های پف کرده داشتند. در دهه 1850 آنها چارچوب هایی از استخوان نهنگ یا سیم فولادی به نام کرینولین را زیر دامن خود می پوشیدند.

در اواخر دهه 1860، زنان ویکتوریایی شروع به پوشیدن نوعی نیمه کرینولین کردند. جلوی دامن صاف بود اما از پشت به سمت بیرون برآمده بود. این شلوغی نامیده می شد و در دهه 1890 ناپدید شد.

در قرن نوزدهم زنان هنوز کرست می پوشیدند. با این حال، این یک افسانه است که کرست ها بسیار ناراحت کننده بودند .

حدود 1800 زن شروع به پوشیدن لباس زیر کردند. به آنها کشو می گفتند. در اصل زنان یک جفت کشو می پوشیدند، یعنی در واقع دو لباس بودند، یکی برای هر پا، که در بالا به هم گره می خوردند.

در بریتانیا، در اواخر قرن نوزدهم، کشوهای زنانه به نام knickerbockers و سپس just knickers نامیده می شدند.

تعدادی از اختراعات مربوط به لباس در قرن نوزدهم انجام شد. توماس هنکاک الاستیک را در سال 1820 اختراع کرد. سنجاق ایمنی در سال 1849 توسط والتر هانت اختراع شد.

اتو برقی توسط هنری سیلی در سال 1882 اختراع شد اما تا دهه 1930 رایج نشد. بست زیپ در سال 1893 توسط Whitcomb Judson اختراع شد. یک نسخه بهبود یافته در سال 1913 توسط گیدئون ساندبک به ثبت رسید. در سال 1863 باتریک اولین مدل لباس کاغذی را ساخت.